Tuesday, October 18, 2011

μέσα απ' τις φλόγες

Αυθαιρεσία επαφής κι απάνθρωπη βία.
Καρπός κι απόγονος αρχαίου δράματος.
Σπορά και θερισμός.
Γλώσσες αχόρταγες σε πύρινο κόσμο ντύνονται με στάχτη
κι ό,τι απόμεινε βγαίνει ανελέητα στον ήλιο να στεγνώσει καθαρό.
Σιγή μπροστά στη συκοφαντία του αίματος
και στην παράδοξη αριθμητική της ζωής.
Κάποτε ήμασταν παιδιά
κι ύστερα άλλαξαν όλα.





Thursday, October 13, 2011

υποβρύχιο

Σ' αγαπώ. Πώς σ' αγαπώ; Γιατί σ' αγαπώ; Δεν ξέρω.
Μαζί με ποιούς σ' αγαπώ και ώς πού;
Σα μουσική σ' αγαπώ, σα μελωδία που έρχεται και φεύγει.
Και μετά σε στοιχειώνει και σ' ακολουθεί παντού.
Σ' αγαπώ γλυκά, πρώτη φορά.
Μαζί με την απόσταση σ' αγαπώ γιατί σε νιώθω τότε πιο κοντά μου.
Μαζί με κάθε μου σκέψη σ' αγαπώ γιατί με δυναμώνει.
Σ' αγαπώ και σ' ερωτεύομαι και κάτω απ' το νερό
φτιάχνω μπουρμπουλίθρες.
Σαν να μην υπάρχει χρόνος σ' αγαπώ.
Στο τώρα και στο ποτέ που αγγίξαμε.
Στη συνάντησή μας σ' αγαπώ και στον έρωτα
χωρίς κανόνες, όρους και όρια.
Πάντα θα μας ενώνει μια συνάντηση
και θα μας χωρίζει ένας κόσμος.
Κι όταν μου μαθαίνεις, μαζί με το σώμα μου,
να ξεχωρίζω μικρούς πρίγκιπες και να μυρίζω τριαντάφυλλα
σκέφτομαι αν γίνεται ένα αγόρι να ερωτευτεί ένα ρόδο.
Γαντζώνομαι απ' το συναίσθημα και την ανάμνησή σου
και παραμένω αγρίμι που λουφάζει στην κουφάλα,
μωρό που περιμένει να βυζάξει σε μια αγκαλιά ένα στήθος.


Tuesday, October 11, 2011

heartbeats

Χωρίς άλλο. Χωρίς αύριο. Μόνο ένωση. Σήμερα ένωση.
Το αμοιβαίο συναίσθημά μας πέθανε πριν γεννηθεί.
Έτσι εγώ έμαθα να μας αγαπώ και για τους δυό.
Κι εσύ ίσως ερωτεύτηκες τον έρωτά μου για σένα.

Πάψε να κοιτάς στο κενό περιμένοντας να σου επιστραφεί
ένα βλέμμα που δεν βλέπει πια στην ίδια κατεύθυνση με σένα.
Να σε φοράς κατάσαρκα με παλλικαρίσια περιφάνεια
και να γεμίσεις με συναισθήματα ολόδικά σου.

Χωρίς ντροπή, για λίγες μετρημένες στιγμές
όλα μου φαίνονται πιο εύκολα
και πιο μάταια ακόμα.
Σ' αγαπώ όσο για να λέω το λίγο σου πολύ.

Κι ενώ λίγο πριν όλα κινούνταν αργά,
ξυπνάω ιδρωμένη σ' ένα ξυπνητήρι
κι ένα ρολόι που χτυπάει την ώρα
πιο δυνατά απ' όσο αντέχω.

Για όσα νιώθω δεν ξέρω τίποτα, εκτός ότι με πλημμυρίζουν τέτοιες ώρες.
Ξέρεις τί συμβαίνει στην αγάπη που δεν αντέχεις;
Τη σκοτώνεις όσο είναι νωρίς για ν' ανασάνεις ξανά
χωρίς αναπνευστήρα.



Να πεθάνεις, ν' αναστηθείς σαν άλλος Λάζαρος,
και να' ρθεις να με βρείς να μ' εκτελέσεις!


Tuesday, October 4, 2011

τρελός πιερό

Μη μου ζητάς να είμαι εκεί για πάντα.
Αυτό δεν μπορεί να σου το υποσχεθεί κανείς.
Σ' αγαπώ στο τώρα.
Ίσως και στο αύριο.
Αλλά επί πόσο, αγάπη μου, δεν ξέρω.